Dur Yolcu Şiiri!
Dur Yolcu Şiiri!
Dur Yolcu Bilmeden Gelip Bastığın Bu Toprak,
Bir Devrin Battığı Yerdir.
Eğil de Kulak Ver, Bu Sessiz Yığın,
Bir Vatan Kalbinin Attığı Yerdir.
Bu ıssız, gölgesiz yolun sonunda,
Gördüğün bu tümsek, Anadolu'nun bağrında bir yara.
Al kanlar içinde yatanları tanı:
Düşman karşısında can verenler bu yara.
Nasıl Yozgat'ta, nasıl Çankırı'da,
Kütahya'da, Sakarya'da ölmedi mi binlerce yiğit?
Hepsinin ardında hüzünlü bir hikaye,
Kimi evlat, kimi gazi, kimi şehit.
Bu tarihî toprak, bırakın konuşsun,
Bu sessizlik içinde binlerce ses var dinleyin.
Kulağınızı değil, gönlünüzü verin,
Çünkü burası Çanakkale; burada zaman durmuş gibi.
Bir hilal uğruna yanan Al sancağı,
Gökyüzünde dalgalanan yıldız gibi parlak.
Kimi zaman dalgaların arasında kaybolup giden,
Ama hep orada olan, vazgeçmeyen bir ışık.
Dur yolcu, bu toprakları ezip geçme,
Her karışında ayrı bir destan yatar.
Çanakkale geçilmez dedirten ruh burada,
Toprağa düşen her şehit kanında saklıdır o sır.
Batuhan Kenan korkmaz
